Stadscentrum
Het ontbijtbuffet in het hotel gaat om zeven uur open. Al iets voor die tijd ben ik aanwezig in de tuin waar het ontbijtbuffet al bijna klaar staat. Het is één van de beste ontbijtbuffetten die ik tot nu toe tegen gekomen ben. Het is nog fris op deze wel al stralend zonnige dag. Voor het buiten zitten aan de tafels is echt nog wel een trui of een jasje nodig. Even geniet ik van de luxe van twee soorten broodjes, vlees en kaas beleg, eieren en veel fruit. Met drie koppen koffie, die beter smaakt als oploskoffie, rond ik het af.
Mijn plan is om al vroeg in het Santa Catalina klooster te zijn. Al een half uur voor de officiële openingstijd ben ik aanwezig en tot mijn verbazing kan ik al een kaartje kopen en al naar binnen. Nu is het nog heerlijk rustig. Het lijkt of ik nu nog de enige bezoeker ben. Ja, behalve misschien dat ene stel dat er rondloopt ook zo vroeg was. Rustig kan ik rondkijken in het imposante klooster dat in 1579 in gebruik werd genomen. Het bouwwerk bestaat voornamelijk uit vulkanische steen en bestrijkt een oppervlak van 20000 vierkante meter. Het is een soort stadje met een indeling in verschillende wijken. De straten zijn vernoemd naar grote Spaanse steden en door de bouwstijl waan ik mijzelf in het Zuid-Spaanse Andalusië. Het klooster had de functie om de dochters van de meest vooraanstaande families in de stad op te nemen. Om toegelaten te worden moesten de meisjes een bruidsschat betalen die alleen door de rijkere families op te brengen was. Die rijkdom is nu nog terug te zien aan de luxe waarin de nonnen van die tijd leefden. Ze hadden een eigen appartement en een aantal privé bedienden en slaven. Ondertussen zie ik de gidsen, herkenbaar aan het rode tenue en de bolhoed, binnenkomen. Weer word ik verrast door de schoonheid van dit klooster. De donkerrode muren steken prachtig af tegen de blauwe lucht op deze zonnige dag. Steeds zie ik weer doorkijkjes en overal gele en oranje bloemen. De fotocamera blijft klikken. Pas tegen half tien gaat het vol lopen met groepen toeristen, schoolklassen en losse bezoekers. Het is nu gedaan met de rust. Drie rondjes maak ik door het klooster. Het laatste rondje echt volgens de plattegrond en de aangegeven route. Als laatste probeer ik de foto’s uit het foldertje na te maken. Halverwege maak ik een koffiestop in het voormalige cementario, nu een restaurant. Helaas doet de koffiemachine het niet, dan neem ik maar een frisse Fanta.
Terwijl u naar de foto’s van het Santa Catalina klooster hier boven kijkt, kunt u luisteren naar de gids tijdens de rondleiding door het klooster door op ‘start’ te klikken in de player hier onder.
Op het Plaza de Armas zit het rond het middaguur vol met mensen, alle bankjes in de schaduw zijn bezet. Kinderen spelen rondom de fontein en voeren de duiven. Ik kijk hier rustig rond en probeer opvallende karakteristieke figuren te spotten.
Later op de dag bezoek ik de Iglesias de la Compania. Een kerk met een schitterende voorgevel, geheel uitgevoerd in roomkleurige reliëf. De schuinstaande zon zorgt voor prachtige schaduwwerking. Op de toeristische kaart kijk ik wat er nog meer te doen is:
Casa de Moral, ik vind het gebouw op een hoek, maar ik vraag me af wat er zo bijzonder aan is. Eigenlijk zoek ik de hoofdingang, maar vind het niet. Verder zie ik ook geen massale opkomst van toeristen, dus ik loop verder.
Iglesias de San Francisco, ik moet wachten tot het om drie uur open is. Als ik op dat tijdstip weer terugkom, vraagt men 10 sol entree. Eigenlijk heb ik niet zo’n zin om het interieur van een kerk te bezoeken en dus wandel ik verder.
De wijk San Lazaro, staat in mijn boek beschreven als een authentieke wijk in Arequipa. Het is inderdaad enigszins pittoresk met de kromme en steile straatjes, maar ik vind het niet mooi genoeg voor een foto.
De tussentijd besteed ik nog door bij een cafeetje op een binnenplaatsje een cappuccino met een koek te bestellen. Ondertussen blader ik in mijn reisboek om een volgend doel op mijn wandeling in Arequipa te bepalen.
Op het grote Plaza de Armas probeer ik nogmaals de optimale foto van El Catedral te maken. Dat valt niet mee door het grote gebouw, met twee torens, de palmbomen ervoor en de schaduwen van de felle zon. Om vijf uur aan het einde van de middag gaat de grote kathedraal weer open voor bezoek door het publiek. Het voordeel van deze openingstijd is dat het nu gratis is. De belangstelling voor deze openstelling is groot en al voor openingstijd staan de toeristen al te wachten voor de hekken op trappen van het bordes. Het interieur van El Catedral is werkelijk groots. Ik ben geen kenner van kerken maar het is toch wel imponerend. Er is veel houtsnijwerk te zien in renaissancestijl en levensgrote witte beelden. Aan alle wanden zie ik kleurrijke schilderijen van de Cuscoschool.
Van een paar medereizigers krijg ik de tip dat het klooster ook vanavond open is, met een speciale avondverlichting. Zou mijn kaartje voor een tweede keer geldig zijn?
Arequipa is een prettige gemoedelijke stad. In de straten in het centrum is het wel druk met autoverkeer en met name van taxi’s. Met een beetje uitkijken met oversteken went dit wel. Ik zie relatief weinig toeristen, vooral zie ik de werkende mens op straat. Ze lijken allemaal haast te hebben. Goed geklede dames en heren met een mobiele telefoon aan het oor. Daarnaast tientallen straatverkopers met hun mobiele kraampjes die het trottoir blokkeren. Een vuilniswagen trekt langzaam door de straten. Op het dak een luidspreker waaruit swingend muziek schalt. Een koppel politieagenten in een portiek zien en horen het grijnzend aan.
Deze avond eet ik weer bij restaurant Mixta, net als in 2012, in het straatje achter El Catedral. Omdat het buiten nu toch wat killer wordt, kies ik voor een plaats binnen. De maaltijd die ik krijg vind ik fantasieloos en sober. Op mijn bord ligt een stukje kipfilet, een hoopje witte rijst, drie dunne plakjes wortel en daartussen twee halve sperziebonen. Ik heb wel beter gegeten in Peru. Een poging om met het zelfde toegangskaartje nogmaals het klooster in te komen mislukt. “Solo entree”, zegt de barse besnorde man bij het hek. Dan maak ik nog maar een paar foto’s van het ‘Plaza’ bij avondlicht. Tegen acht uur heb ik wel genoeg rondjes in de stad gelopen en ik ga richting het hotel. Ondanks dat deze stad redelijk veilig schijnt te zijn, staat er een stevige muur rondom de gebouwen van het hotel. Bij de ijzeren poort staat continue een bewaker in uniform die de deur voor je opendoet. Later ze ik ook het schrikdraad dat boven op de muur loopt en de bewakingscamera’s.