Tweede dag, Lima
Na het eerste ontbijt, volgt het welkomstpraatje van reisleidster Yoha en een voorstelrondje van de twintig reizigers. Als het mijn beurt is, zeg ik direct dat ik ziek geweest ben, mij nog steeds niet helemaal lekker voel en dat ik voorlopig nog slecht hoor. Dus als ik iets niet hoor of niet reageer, komt dat niet doordat ik een asociaal type ben, maar door een tijdelijk doofheid. Als ik zeg dat ik in mijn dagelijkse leven helemaal niets doe, roept dat geen verbazing en ook geen vragen op. Dat ik al eerder in Peru geweest ben en dat ik deze hele reis al een keer gedaan heb, verzwijg ik.
Deze ochtend staat er een bezoek aan het oude stadscentrum van Lima gepland. Met een stuk of vijf taxi’s gaan we vanuit de wijk San Miguel naar één van de grote pleinen, het Plaza San Martin. Onze gids is mevrouw Geraldina en ik weet bijna zeker dat ze er vijf jaar geleden ook was. Die taxirit van een klein half uur, kost maar 12 sol, en dus 3 sol per persoon. Dat is niet duur. Het is wel krap op de achterbank van de taxi, maar ik kijk ook met interesse naar de grootsheid van de stad Lima, met de brede boulevards en het drukke verkeer. Behendig manoeuvreert de chauffeur door de stad en zet ons af op het Plaza de San Martin.
Weer is er een protestdemonstratie gaande op het Plaza de San Martin, weer van leraren, net als vijf jaar geleden. Het grote plein staat vol met mensen en er is een korte optocht van protesterende leraren, die spandoeken dragen. Geraldina houdt haar eerste verhaal bij het ruiter standbeeld van José de San Martin op de Plaza. Ik hoor er weinig van, deels omdat ik het niet goed hoor vanwege de drukte en anderzijds omdat er zoveel te zien is op het plein, naast de gebouwen rondom en het standbeeld in het midden. Ik kijk naar de optocht die met spandoeken van start gaat, de verkopers van snacks met hun karretjes en de mensen die op bankjes en rondom het standbeeld een stil protest uitdragen.
Luister naar gids Geraldina op het Plaza San Martin:
Via de verkeersvrije winkelstraat Jiron de la Union gaan we richting het Plaza Major. Het is vandaag ook een feestdag, het is het feest van Santa Rosa de Lima. In de nu nog rustige winkelstraat bereiden ‘living statue’s’ hun act voor. De straat is keurig geplaveid en we zien kledingzaken, warenhuizen, maar de straat wordt vooral gekenmerkt door de kippenrestaurants en de fastfoodketens. Halverwege de winkelstraat pauzeren we bij La Merced, een kerk met een barokke gevel. Even loop ik de kerk binnen, maar kerkinterieurs kunnen me nooit boeien. Leuker vind ik het fonteintje er tegenover, waar kinderen hun ijsje eten.
Luister naar de uitleg bij “Iglesia de la Merced”:
De feestdag van Santa Rosa de Lima is goed te merken op het Plaza Mayor. Aan de oostzijde van het plein, voor de kathedraal staat een groot koor buiten te zingen en er worden speeches gehouden. Aan alle kanten van het plein staan politie en militairen in slagorde opgesteld. Ze zijn hier duidelijk niet om te handhaven, maar voor de show, in hun beste en kleurigste uniform. Op de asfaltwegen rondom het vierkante centrale deel van het plein zijn kleurige mozaïeken en voorstellingen gemaakt van gekleurde bloemblaadjes. Ondanks de drukte van een grote menigte loopt iedereen netjes om de bloemblaadjesschilderijen heen. Het is druk, maar toch hangt er een ontspannen sfeer. Blijkbaar worden er communes gedaan, ik zie in het paars gehulde geestelijken die een bordje dragen met een nummer, gevolgd door een kleine schare kinderen. De uitleg van Geraldine mis ik even, ze laat ons voor twintig minuten los om op eigen verkenning uit te gaan.
Het verhaal van de gids over Plaza de Armas:
We verlaten de feestelijke sfeer op het plein en gaan verder naar de Iglesias de San Francisco, slechts enkele blokken verwijderd van het plein. Het is maar een kort bezoek aan deze kerk. Het mooiste vind ik de plafonds en de gewelfde gangen en galerijen. Het is het Moorse tegelwerk uit 1620. Een beetje jammer vind ik het dat we dit keer niet de catacomben in gaan die tot graven gediend hebben en waar je tussen de schedels en botten kunt lopen. Geraldina wijst ons alleen op een rooster in de vloer, waardoor we van bovenaf even in de catacomben kunnen kijken.
Via een omweg komen we uit bij het gereserveerde restaurant voor de lunch, met de naam Tanta. Het is de bedoeling dat we elkaar als reisgenoten beter leren kennen. Het eten is hier uitstekend, maar na afloop haast ik mij toch om alleen op verkenning de stad in te gaan. Vlakbij hoor ik aan de naderende muziek dat de processie in aantocht is. Door een zijstraat en door een mensenmassa zie ik de processie langzaam voortgaan, begeleid door slaperige fanfare muziek. Via een kleine omweg haast ik mij naar de kop van de processie. Zo kom ik op een kruispunt uit, waar de processie een bocht naar links maakt en ik sta in die bocht. Twee Maria beelden, rijkversierd met rode en witte rozen staan ieder op een draagbaar en worden door in het zwart geklede mannen langzaam voort gedragen. Aan de vermoeide en getergde gezichten van de mannen te zien, is de last zwaar en is de tocht vermoeiend. De betekenis van het Santa Rosa feest en reden van het slepen met de Maria beelden ontgaat mij, maar het levert wel een mooi beeld van de stad op.
Gedeeltelijk loop ik de route van de rondleiding van vanmorgen nog een keer. Zo kom ik haast vanzelf nog een keer bij Bar Cordano, het oudste café in Lima dat sinds 1905 bestaat. Hier houd ik een koffiestop en bestel een Café Express Grande. In een klein kopje krijg ik iets wat nog het meest naar oploskoffie smaakt. Het bijzondere aan de richting van Cordano is de mooie houten toog en de spiegel die er boven hangt. Als ik terug wandel, weer richting Plaza Mayor lijkt de rust teruggekeerd en zie ik de grote kathedraal nu zonder een mensenmassa er voor. Ook bij het Presidentieel Paleis aan de Noordzijde van het plein is het nu rustig. Voor het statige paleis met de vlag in top staan drie soldaten op wacht, strak voor zich uitkijkend. Op gezette tijden wordt de wacht afgelost en dan zal het publiek weer toestromen om de wisseling van de wacht te bekijken.
Nog meer feiten over Lima horen we van de gids:
Mijn voettocht gaat terug richting het eerste San Martin plein en daarvoor moet ik eerst door de winkelstraat. In tegenstelling tot vanochtend is het nu erg druk met publiek en de ‘living statue’s’ trekken kijkers, maar veroorzaken ook opstoppingen. In deze drukte doe ik mijn best om op mijn belangrijke spullen te letten. Op het Plaza San Martin probeer ik een taxi naar het hotel te krijgen. De eerste chauffeur die ik aanspreek vraagt 40 sol voor de rit naar de wijk San Miguel, dat vind ik veel te duur. Ik wandel verder en probeer andere taxi’s. De tweede, de derde en de vierde chauffeur willen helemaal niet maar de wijk San Miguel. Als ik naar het toeristenoord Miraflores zou willen, dan zou iedere taxi er graag heen rijden. De vijfde chauffeur die ik vraag, wil mij voor 20 sol wel naar mijn hotel in San Miguel brengen. Dat lijkt mij het beste bod, een redelijke prijs en ik stap in. Zo ben ik om vijf uur ‘s middags weer comfortabel terug in mijn hotel.
Na een hele dag Lima en een warme maaltijd ‘s middags, heb ik nergens meer behoefte aan, of zin ergens in. Ik verheug mij op een lange nacht om goed uit te zieken.